Trudy nauki na żaglowcu

05.10.2012

Po apelu porannym, wykorzystując obecność całej załogi na pokładzie, postawiliśmy sztaksle, grota i przygotowaliśmy dwa marsle.

Jest nadzieja, że żagle ustabilizują kurs i zmniejszą uciążliwe uczucie bujania. Kiedy "dzwonik" zadzwonił na lekcje, część załogi kończyła jeszcze prace na rejach i klarowanie lin. Po tym, jak marsle zostały błyskawicznie przebrasowane do bajdewindu lewego halsu, pognaliśmy na zajęcia. Stan morza wahał się pomiędzy 4-5, fala narastała, wiatr tężał. Wczoraj rozmawialiśmy o etykiecie i ceremoniale morskim. Uczniowie poznali już przesądy i zwyczaje panujące na żaglowcach.

Dziś lekcje języka polskiego postanowiłam przeprowadzić w mesie (choć na śródokręciu mniej buja, to co chwilę ktoś wybiegał do toalety) i wolę nawet nie myśleć, co działoby się "klasie", która usytuowana jest w nadbudówce dziobowej Pogorii. [Nie, nie musicie się pytać, można szybko się oddalić, proszę tylko, żebyście wracali.] Część osób dosłownie leży na stołach - jak zmobilizować ich do pracy? Dzisiaj przerabiamy dział Media, korzystając z tablicy multimedialnej podarowanej nam przez Nową Erę. Organizuję szybko pracę w grupach - dyskusja nad tekstem i zapisywanie wniosków na kartkach, młodzież bardzo się stara i pomimo ciągłego wybiegania w wiadomym celu jest zainteresowana lekcją. Wiatr osiągnął regularną siłę 40 węzłów, mamy sztorm. Książki i zeszyty, które nie są przytrzymywane, bardzo gwałtownie zmieniają swoje miejsce, a że jesteśmy na halsie "wypadającym", trudno jest usiedzieć na miejscu bez obijania się o sąsiada. Za chwilę przedstawiamy wnioski, zredagujemy wspólnie notatkę i nagrodzimy aktywność. Pani "druga", kiedy będziemy w porcie? Sama nie choruję, szkoda mi naszych wychowanków, ale jedyne co mogę zrobić, to zadbać o to, żeby lekcje były ciekawe, wykorzystując przy tym interaktywne metody nauczania.